แม้เพียงจะรักได้ในความฝัน

๑๑ เป็นเลขนำโชคของผม...

 

แปลกไหม บนโลกใบนี้มีคนเป็นพันล้าน เฉพาะที่ผมเคยได้พบมาตลอดเวลายี่สิบสี่ปีของชีวิตก็น่าจะมากกว่าล้าน แต่ทำไม หัวใจมันถึงได้เรื่องมากนัก ทำไมถึงรักได้แค่คนๆ เดียว

 

เจ้าของมือเล็กๆ บอบบาง (แต่ตบเจ็บชะมัด)

เจ้าของเสียงหวานๆ (เฉพาะเวลาพูดกับคนอื่นเท่านั้นแหละ)

เจ้าของกอดอุ่นๆ (ที่พอผมโตเป็นหนุ่มแล้วมันก็หายไปเหมือนมันไม่เคยมีอยู่บนโลกซะอย่างงั้นแหละ)

 

คนที่โอ๋ผมเวลาหกล้ม สอนผมอ่านหนังสือ คอยตีมือเวลาเขียนก.ไก่ไม่สวย คนที่ป้อนข้าวผมมาตั้งแต่ยังจำความไม่ได้

 

เธอทำอะไรให้ผมมากมายขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้รักได้ยังไง... ใช่ไหมครับ?

 

 

 

 

๑๑ คือเลขที่ฉันเกลียดที่สุด...

 

ถ้าหากเราไม่แตกต่างกันถึงขนาดนี้ ฉันก็คงจะตัดสินใจเรื่องนี้ได้แค่เพียงใช้หัวใจนำทางเท่านั้น

 

แต่... บนโลกนี้ไม่ได้อุดมไปด้วยความรัก และมันยังมีปัจจัยหลายๆ อย่างที่ทำให้เราต้องใช้เวลามากขึ้นเพื่อไตร่ตรอง

 

รัก ไม่รัก ควร ไม่ควร เหมาะ ไม่เหมาะ สู้ ไม่สู้

 

ฉันเลือกอะไรไม่ได้เลย เพราะเมื่อเลือกสิ่งหนึ่ง มันย่อมกระทบต่ออีกสิ่งหนึ่ง และมันจะต้องส่งต่อผลนั้นไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

 

ฉันอยากจะรักโดยไม่ต้องคิด ไม่ต้องสน แต่... ฉันโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว และชีวิตฉันไม่ได้มีเพียงเขา เจ้าหนอนอ้วนที่ฉันเลี้ยงมาแต่เล็กแต่น้อย แต่ยังมีพ่อแม่ ญาติพี่น้องของเรา 

 

และ... พวกเขา... ไม่มีสักคนที่จะยินดี

 

แล้วอย่างนี้... จะให้ฉันเลือกแต่ 'ความรัก' ได้ยังไง?

 

 

 

 

Image: Kim Woo Bin

 

     วัสสา/ เรน

 

 

Image : Son Ye Jin

   

 

      จิรา/จี๋